آن روز یک شماره تلفن مرا فریفت

 یک خنده ی پر از شراره

 و یک چند هم نگاه

 باور نمی کنم که چه آسان دلم گریخت

 آن هُرم آتشین که تو گفتی جز عشق نیست

 من راکشاند از

 از نمره های خوب

 تا آستانه ی مشقی بدون بیست

 این تجربه

 برای تمامی من بس است

 از خنده های دخترکان

 عشق می چکد

 اما تبسم از لب هر چون تویی فقط

         پژواک ناتمام

فریبت چه ساده بود

برداشت می شود!

نوشته شده در سه شنبه 87/5/15ساعت 3:10 عصر توسط نجمه السادات هاشمی| نظرات ( ) |