چشم ها را بسته ام تا باز هم یادت کنم

گاه ناچارم که در افکارم ایجادت کنم

 جستجویت می کنم در حرف های دیگران

دلخوشم با هر چه باعث می شود یادت کنم

 مشکل است، اما برایم چاره ای نگذاشتی

با نبودن هایت اینگونه مگر عادت کنم

 اشک هایم پشت سد بغض طغیان کرده اند

بغض من! بی طاقتم می خواهم آزادت کنم

 در خیالم هر چه می سازم خرابش می کنی

لااقل بگذار در رؤیایم آبادت کنم

 ماهرانه از سرت وا می کنی من را ولی

می رسد روزی که در دل بستن استادت کنم

 

 

نوشته شده در یکشنبه 88/3/31ساعت 12:38 عصر توسط نجمه السادات هاشمی| نظرات ( ) |