الهه نور
چقدر حوصله ی شعر گفتن ندارم، محصولات سال جدیدم شده شامل چند تک بیت و چند ده مصراع . پس باید سر بزنم به وبلاگا شاید حسی تزریق بکنن و چیزی شبیه شعر تراوش بشه. از در وبلاگه زهرا هاشمی میرم داخل.. پر از حرف راسته، حسابی تحریکم می کنه به روز نکنم. راس میگه اصلا چه اهمیتی داره سال تحویل شده و حسابی خوشم میاد که نوشته کی ناراحت میشه که تبریک عید نگم و کی خوشحال میشه که عید مبارکی بکنم، خب میرم سراغ زهرا خفاجی شاید کمی متحول بشم ولی گویا تحول سرایی اون هم تموم شده، ولی حسابی به روز کرده و من نیومدم بخونم، لینک اعظم سعادتمند رو از همونجا باز می کنم و چقدر من از این دختر خوشم میاد و بس که شعراشو تو خونه خوندم تا بگم "نمی خواهم.." مورد اعتراض قرار می گیرم. می بینم کامنت هایی که قبل از عید براش گذاشتم نیست، یعنی شاید از فیلتر مدیر رد نشده، شایدم من خواب بودم و برای یکی دیگه کامنت گذاشته بودم، بماند وقتی صفحه ی وبلاگ مرسا باز میشه و بالاخره چشمم به یه غزل میفته، چشام برق می زنه و بیت اولش چقدر به دلم می شینه و بگی نگی حسودیم میشه که چرا این مضمونو من با یه غزل جدید نگفتم، خب حالا که روحم کمی تلطیف شد باید به خواهرشم سری بزنم.. ملیکا با اولین غزلش جلوم می ایسته و از اول تا آخرشو می خونه. از اولین به اصطلاح غزل من که خیلی بهتره.. میشه گفت آینده ش روشنه – میرم خونه ی خانم وقار نه ببخشید وبلاگ وحیده گرجی .. طفلک برام گل کامنت گذاشته و من نیومدم حتی کمی آب بهش بدم نخشکه باید براش یه کامنت گل کاری کنم ولی الان فقط زمان سرکشیه ببینم دنیا چه خبره. برای انتخاب وبلاگ برادران همیشه تا هنوز و البته صفحه ی کامنت هاش منو ترغیب می کنه اول بشه، و این بار جوابیه ای که تو صفحه ی اول کامنته سرحالم میاره . فکر کنم این شعرو من کمی دیر شنیدم - ولی خودمونیم از ایشون بعید بود- خب حالا چقدر مطلب دارم برای به روز کردن و شاید امشب از یک بیت بیشتر شعر بتونم بنویسم.
بعد هم پرسه می زنم درخیال و شعری که مثل همیشه حرف نداره. البته احرف برای گفتن زیاد داره و کمی بیشتر از اندازه غبطه می خورم به ابیات آفریده شده و اخوانیه عاشقانه ای که به به و چه چه همه رو هم درآورده. کاش من هم یه اختیه برای خواهرم بگم، نه لازم نکرده چون مطمئنم خوب از آب در نمیاد. . وبلاگ ممدوح رو با احتیاط باز می کنم، عشق زلال اصلا یه جورایی سنگین میشم میرم داخل .. حسابی آبی میشم و یا احتیاط می رم بیرون و دل نوشته های یا کریم ها و مریم ها را می خونم و آخر سر هم میرم به خاکستر سرد سری بزنم و همون خوابی رو می خونم که برام تعریف کرده بود و بهش گفتم بهت الهام شده و خندیدیم ...
