سلام و عرض ادب و احترام
امروز در جلسة انجمن وقتي فرموديد چرا شعر با روضه امام حسين تمام شده دوست داشتم خدمتتون توضيح بدم اما به خاطر حضور استاد موكول كردم به فرصتي مناسب :
1- بعضي از معصومان در آخرين لحظات شهادتشان از شهادت امام حسين ياد كرده اند، مثلا حضرت زهرا به امام علي سفارش مي كند كه مبادا حسينم تشنه بماند؛ يا امام حسن در آخرين لحظات عمرش اشك مي ريزد و مي فرمايد : لا يوم كيومك يا ابا عبدالله ، حسين جان هيچ روزي به سختي روز شهادت تو نيست.
2- خود امام حسين در قتلگاه به حضرت سكينه مي فرمايند به شيعيان بگو : شيعتي مهما شربتم ماء عذب فاذكروني ، او سمعتم بشهيد او غريب فندبوني؛ هر گاه آب خنكي نوشيديد مرا ياد كنيد و هر وقت براي شهيد يا غريبي گريستيد براي من گريه كنيد.
3- احاديث فراواني نظير : كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا
4- اينكه بزرگترين مصيبت بوده است : مصيبه ما اعظمها و اعظم رزيتها في الاسلام (زيارت عاشورا)
5- بعد از عاشورا امام سجاد تمام عمر به هر بهانه اي گريستند.
6- امام صادق هميشه در منزلشان مجلس روضه مي گرفتند و اشك مي ريختند.
7- شعر معروف دعبل خزاعي در محضر امام رضا، ذكر مصيبت امام حسين بوده است و به همين علت مورد توجه امام قرار گرفت.
8- امام زمان مي فرمايند : يا سيدالشهدا هر صبح و شام در مصيبت تو خون گريه مي كنم.
با توجه به اينكه الگوهاي ديني و اخلاقي ما اهل بيت هستند در اين مورد هيچ جاي شكي نمي ماند ، اميدوارم مورد قبول قرار گرفته باشد
راستي شعرتون هم بسيار زيبا بود
التماس دعا
![]()
![]()
![]()