در گوش باد نام تو را داد می کشم،

سمت نسیم شرق که فریاد می کشم

 

خود را به روی بوم خراسانی غزل

آشفته ی "رِ" و "الف" و "ضاد" می کشم

 

با این دل غبار گرفته، می آیم و

جارو به فرش های گوهرشاد می کشم

 

گندم به دست، خاطره ی کودکیم را

دنبال یک کبوتر آزاد می کشم

 

با نقش یک غزال به دیوار دلخوشم

با او هنوز حسرت صیاد می کشم

 

دست از نگاه کردن سمت تو هر زمان،

چشم رضایتت به من افتاد، می کشم

 

 

 

 

نوشته شده در دوشنبه 89/7/26ساعت 5:19 عصر توسط نجمه السادات هاشمی| نظرات ( ) |